कविता "मेरो मुटु"

कविता "मेरो मुटु"

हिजोका रमाइला पलहरु
म देखि निक्कै पर
भाग दौडमा बिलिन भए
ओठका लहरहरु
फेरी
मुस्कुराउन खोजि रहेथे
सकी न सकी

दिलमा टाँसेको तस्बिर
बिस्तारै फाट्दै थियो
छाँया  पनि वियोगमा
दर्शक मात्र बनि रहयो
अजिब सुख दुखको साथी
बिचार बिवस
बोल्नै नसक्ने
फेरी मैले पछाडी फर्केर हेरे
जसको मलाई माया लाग्थ्यो
जो मेरो हो भन्ने भान हुन्थ्यो
जसको नाम म संग जोडिन्थ्यो
हरपल, हरप्रहर
आज उ नै म संग छैन
उसको साथको अभाब खड्क्यो
कता कता के नपुगे जस्तो
कता कता के हराए जस्तो
खल्लो अनि तितो आभास..

बिगतका ठेली पल्टाउन खोज्छु
अरुझैँ यो भिडमा
हाँस्न खोज्छु
मिठा यादहरुको असिनाले
चुटेर खोटहरु
बल्झाई दिन्छ
घाइते र टुक्रिएको यो
अधुरो धड्कनको मालिक
चाएर पनि साट्न नमिल्ने
बिलौनाका आँशुहरुले
मन चियाएर आयो
फेरी पनि छामी हेरे
आज पनि
खाली रहेछ
कसैको माया बोक्ने
"मेरो मुटु" 

गजल

दुखेको यो दिल मैले पीएर पिडा भुले
निस्ठुरी झैँ हाँसी हाँसी जिएर पिडा भुले

टाडा हुदा आफ्नै मुटु टुक्रिएर दुख्दै थियो
वियोगका त्यी खोटहरु सिएर पिडा भुले

भुझ्याउनलाई आँसु सुक्यो दिलमा आगो लाग्दा खेरि
रमाई भिडमाझ एकान्तमा खिएर पिडा भुले

माया के पलाउथ्यो र भाग बंडा गरे पछि
रमाइला पल अतिथका लिएर पिडा भुले

अटुट नाता प्रेमको हाम्रो मुनाहरु सुकी झर्दा
कलम काटी पराइ हातमा दिएर पिडा भुले

गजल

गजल 
आफ्नै समाजबाट जिउदै मारिएको मान्छे हुँ म 
सास छदा छदै जुठो बारीएको मान्छे हुँ म 

अजात रे मेरो मयालाई खोट देखाई देखाई 
ढोल पिट्दै तल्लो जातमा झारीएको मान्छे हुँ म

इस्ट मित्र जोरी पारी बिरुद्दमा उत्रे पछि
आफ्नै आँगनबाट पर सारीएको मान्छे हुँ म

हिजो आफ्नै लाग्ने त्यी समाजका पेवाहरू
मन्दिरहरूबट अलग पारिएको मान्छे हुँ म

बाइबल, कुरान, गीतामा खोज्दा जातको अर्थ
आनाकानी संगै प्राए टारिएको मान्छे हुँ म