गजल्

विवशतामा एक्लो हुँदा साथ दिने कोहि भएन
अफ्ठेरोमा पर्दा मैले,  हात दिने कोहि भएन

बिरक्तिएर बस्नु भन्दा मर्नु जस्तो लाग्न थाल्यो
धोकेबाजलाइ निस्ठुर भइ घात दिने कोहि भएन

दोष कसलाई दिनु र आफ्नै भाग्य खोटो रैछ
यो पीडालाई भुलाउने मात दिने कोहि भएन

मेरो सानो जात भन्दै निष्ठुरी भइ  गएकीले
"दिपक"लाइ ब्राह्मण भन्दै जात दिने कोहि भएन