गजल

आडम्बरको खोल ओडी बाँच किन भन्थे 

आँगन टेडो भन्थ्यौ भने नाँच  किन भन्थे 

झुटो माया गर्थेयौ थाहा छ सबको आगाडी 

हाँस्दै घाँटी रेट्दा छुरी भाँच  किन भन्थे 

मन मरी खुसिहरु बग्ने   छोडी    सक्दा 

जुठो मेरो प्रेमलाई हजुर साँच किन भन्थे 

पराइले दिदा तिम्लाई चोट    गनी गनी 

साँचो प्रेम र धनको मूल्य जाँच किन भन्थे